Orpheus et Eurydica

Orpheus poeta feras etiam voce sua domat

atque lyram magna suavitate canit. Eurydicam, pulchram feminam, in matrimonio habet multumque amat. Orpheus beatus est, sed vipera Eurydicam in prato mordet suoque veneno propere necat. Eurydica in Inferos, mortuorum magna regna, descendit.
Orpheus in Inferos venit atque inter mortuorum umbras quaerit Eurydicam suam.
Postremo etiam Proserpinam, Inferorum deam regnamque, suis verbis canoris movet. Proserpina dea Eurydicam Orpheo reddit.
Iam Orpheus Eurydicam ex Inferis in terras secum ducit laetusque est. Orpheus ad Inferos respicere non debet, sed, magna cura motus, ad Inferos respicit. Tunc Eurydica in Inferos rursus descendit atque in Inferis perpetuo manet.